ஸ்ரீரங்கம் மோகனரங்கன்
*
பூ மன்னு மாது பொருந்திய மார்பன் பா மன்னு மாறன் அடிபணிந்து உய்ந்த இராமாநுசா !
குறையல்பிரான் அடிக்கீழ் விள்ளாத அன்பன் இராமாநுசா !
பொருவரும் சீர் ஆரியன் செம்மை இராமாநுசா !
ஊழிமுதல்வனையே பன்னப் பணித்த இராமாநுசா !
எனக்கு உற்ற செல்வம் இராமாநுசா !
கவிகள் அன்பால் மயல் கொண்டு வாழ்த்தும் இராமாநுசா !
பழியைக் கடத்தும் இராமாநுசா !
பொய்கைப்பிரான் திருவிளக்கைத் திருவுளத்தே இருத்தும் பரமனே இராமாநுசா !
பூதத் திருவடி தாள்கள் நெஞ்சத்து உறைய வைத்தாளும் இராமாநுசா !
ஆயனைக் கண்டமை காட்டும் தமிழ்த் தலைவன் பொன்னடி போற்றும் இராமாநுசா !
பாண்பெருமாள் சரணாம் பதுமத் தாரியல் சென்னி இராமாநுசா !
மழிசைக்கிறைவன் இணையடிப் போது அடங்கும் இதயத்து இராமாநுசா !
சீர் அரங்கத்தய்யன் பசுந்துளவத் தமிழ்மாலை அணியும் பரன் தாள் ஆதரிக்கும் மெய்யனே இராமாநுசா !
கொல்லிக் காவலன் சொல் பதிக்கும் பெரியவரைத் துதிக்கும் பரமனே இராமாநுசா !
பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையன் தாள் பேராத உள்ளத்து இராமாநுசா !
சூடிக் கொடுத்தவள் தொல் அருளால் வாழ்கின்ற வள்ளலே இராமாநுசா !
தண் தமிழ் செய்த நீலன் தனக்கு உலகில் இனிய எங்கள் இராமாநுசா !
சடகோபனைச் சிந்தையுள் பெய்யும் பெரியவர் சீரை உயிர்க்குதவும் இராமாநுசா !
மாறன் விளங்கிய சீர், செந்தமிழ் ஆரணம் என்று அறிதர நின்ற இராமாநுசா !
சீலம்கொள் நாதமுனியை நெஞ்சால் வாரிப் பருகும் இராமாநுசா ! (20)
யமுனைத்துறைவன் இணையடியாம் கதி பெற்றுடைய இராமாநுசா !
வாணன் பிழை பொறுத்த தீர்த்தனை ஏத்தும் இராமாநுசா !
நல்லன்பர் மனத்தகத்தே எப்போதும் வைக்கும் இராமாநுசா !
மெய்ஞ்ஞானத்துக் கார் தானாம் இராமாநுசா !
காரேய் கருணை இராமாநுசா !
திக்குற்ற கீர்த்தி இராமாநுசா !
கொழுந்து விட்டோங்கிய வள்ளல்தனத்து இராமாநுசா !
பின்னைதன் காதலன் பாதம் நண்ணா வஞ்சர்க்கு அரிய இராமாநுசா !
தென்குருகைப் பிரான் வேதப் பசுந்தமிழைப் பத்தி வீட்டில் வைத்த இராமாநுசா !
உயிர்கட்கு இறையவன் மாயன் என மொழிந்த அன்பன் அனகன் இராமாநுசா!
தென்னத்தி ஊரர் கழலிணைக் கீழ்ப் பூண்ட அன்பாளன் இராமாநுசா !
ஞாலத்தை வண்மையினால் வந்தெடுத்து அளித்த அருந்தவன் இராமாநுசா !
பூதலம் காப்பதற்கென்று ஆன இராமாநுசா !
எங்கள் நலத்தைப் பொறுத்த நின் நயப்புகழ் இராமாநுசா !
பொன்னரங்கம் என்னில் மயலே பெருகும் இராமாநுசா !
காசினியோர் இடரின்கண் விழுந்திடத் தானும் அவ்வொண்பொருள் கொண்டு அவர்பின் படரும் குணனே எம் இராமாநுசா !
பத்தி வெள்ளம் குடிகொண்ட கோயிலே இராமாநுசா !
புண்ணியர் தம் வாக்கில் பிரியா தவனே இராமாநுசா !
தன் ஈறில் பெரும் புகழ் தெருளும் தெருள்தரும் இராமாநுசா !
வாமனன் சீலனே இராமாநுசா ! (40)
ஞானம் தலைக்கொண்டு நாரணற்கு ஆக்கும் அண்ணலே இராமாநுசா !
எல்லா உயிர்கட்கும் நாதன் அரங்கன் என்னும் தூயவனே தீதில் இராமாநுசா !
அறம் சீறும் உறு கலியைத் துரக்கும் பெருமையனே இராமாநுசா !
எண்ணரும் சீர் நல்லார் பரவும் இராமாநுசா !
எனக்கும் தன்னைத் தந்த சொல்லற்கரிய செம்மை திகழ் இராமாநுசா !
திசை அனைத்தும் ஏறும் குணனே இராமாநுசா !
இறைஞ்சப்படும் பரன் ஈசன் அரங்கன் என்று இவ்வுலகத்து அறம் செப்பும் அண்ணலே இராமாநுசா !
புன்மையிலோர் பகரும் பெருமையனே இராமாநுசா !
தென்னரங்கன் கழல் சென்னி வைத்துத் தான் அதில் மன்னும் இராமாநுசா !
பாவு தொல்சீர் எதித்தலை நாதா இராமாநுசா !
பரிநெடுந்தேர் விடும்கோனை முழுதுணர்ந்த அடியர்க்கமுதம் இராமாநுசா !
அரங்கன் செய்ய தாளிணையோடு ஆர்த்த எம் இராமாநுசா !
அற்புதன் செம்மை இராமாநுசா !
மண்ணுலகில் ஈட்டிய சீலத்து இராமாநுசா !
தென்னரங்கன் தொண்டர் குலாவும் இராமாநுசா !
புனிதன் புவனம் எங்கும் ஆக்கிய கீர்த்தி இராமாநுசா !
நல் தவர் போற்றும் இராமாநுசா !
வாதில் வென்ற மெய்ம்மதிக் கடலே எம் இராமாநுசா !
மிக்க நான்மறையின் சுடரொளியால் கலியிருள் துரக்கும் இராமாநுசா !
குணம் திகழ் கொண்டலே இராமாநுசா ! (60)
அரு முனிவோர் தொழும் தவத்தோனே எம் இராமாநுசா !
யான் இறையும் வருந்தாவகை பொருந்து மன்னுமாமலர்த்தாள் அருளும் எம் இராமாநுசா !
படியைத் தொடரும் மிக்க பண்டிதனே இராமாநுசா !
மாறன் பசுந்தமிழ் பாய்மத வேழமே எங்கள் இராமாநுசா !
வாழ்வு பெறும் ஞானம் தரும் நங்கள் இராமாநுசா !
வல்வினையேன் மனத்தில் ஈனம் கடிந்த இராமாநுசா !
உயிர்கட்கு அரண் அங்கு அமைத்த இராமாநுசா !
கீதையின் செம்மைப் பொருள் தெரியப் பாரினில் சொன்ன இராமாநுசா !
வந்து எடுத்துத் தன் சரண் தந்த எந்தையே எம் இராமாநுசா !
அருள் செய்யும் நலம் மிக்க பெருங்கருணை எம் இராமாநுசா !
எம் பெருந்தகை வண்மையனே இராமாநுசா !
மிக்க வண்மை செய்யும் இராமாநுசா !
உண்மை நல் ஞானம் உரைத்த இராமாநுசா !
அப்போது ஒரு சிந்தையால் அருளும் எம் இராமாநுசா !
வந்து தன் புகழே மொய்த்தலைக்க நின்ற இராமாநுசா !
இன்பம் தரும் தன் இணைமலர்த் தாள் ஈய்ந்தருளும் இராமாநுசா !
என் வினைகளை வேர் பறியக் காய்ந்த வண்மை திகழும் இராமாநுசா !
இந்த மண்ணகத்தே திருத்தித் திருமகள் கேள்வனுக்கு ஆக்கிய எம் இராமாநுசா !
இந்தப் பூதலத்தே மெய்யைப் புரக்கும் இராமாநுசா !
நல்லார் பரவும் இராமாநுசா ! (80)
எனக்கு அரங்கன் செய்ய தாளிணைகள் பேர்வின்றி இன்று பெறுத்தும் இராமாநுசா !
புண்ணியன் சீர்முகில் தெரிவுற்ற கீர்த்தி இராமாநுசா !
கார்கொண்ட வண்மைக் கடலே எம் இராமாநுசா !
ஓதில் உலப்பிலா சீர் வெள்ள வாரி எம் இராமாநுசா !
தொண்டர் பேதைமை தீர்த்த எம் இராமாநுசா !
ஒள்ளிய நூல் கற்றார் பரவும் இராமாநுசா !
உணர்வில் மிக்கோர் தெரியும் வண் கீர்த்தி இராமாநுசா !
வலி மிக்க சீயமே இராமாநுசா !
போற்றரும் சீலத்து எம் இராமாநுசா !
இந் நீள் நிலத்தே எனை ஆளவந்த இராமாநுசா !
எல்லா உயிர்கட்கும் நாதன் அரங்கன் என்னும் பொருள் சுரந்த இராமாநுசா !
செம்மை நூல் புலவர்க்கு எண்ணரும் கீர்த்தியனே இராமாநுசா !
என் பெரு வினையைத் தன் அருள் என்னும் ஒள்வாள் உருவி வெட்டிக் களைந்த இராமாநுசா !
பரந்தாமம் என்னும் திவம் தரும் தீதில் இராமாநுசா !
பல் உயிர்க்கும் விண்ணின் தலை நின்று வீடளிப்பான் எம் இராமாநுசா !
தரித்தும் விழுந்தும் தனி திரிவேற்கு உள்ள எம் இறைவா இராமாநுசா !
தன்னை உற்றாரைத் தன்னை உற்று ஆட்செய்யும் தன்மையினோர் குணம் சாற்றிடும் இராமாநுசா !
சரணம் என்றால் இனி எம் வசத்தே எம்மை விடாத எங்கள் இராமாநுசா !
நீள் நிலத்தே பொன் கற்பகமாம் இராமாநுசா !
தனது அடிப்போதில் ஒண் சீராம் தெளி தேன் ஈயும் என் நெஞ்சத்து இராமாநுசா ! (100)
என்னைத் துயரகற்றி உயக்கொண்டருளும் இராமாநுசா !
கடல் புடைசூழ் வையத்தில் என்றும் என்பால் வண்மை வளரும் ஐயனே இராமாநுசா !
கையில் கனியென்ன நல்ஞானம் அளித்தவனே அவன் கீர்த்திப் பயிர் எழுந்து விளைந்திடும் சிந்தையனே இராமாநுசா !
தன் மெய்யில் பிறங்கிய சீர் அருள்செய் செழுங்கொண்டலே என் இராமாநுசா!
அடியேன் நெஞ்சில் மேவு நல் ஞானியாய், நல் வேதியர்கள் தொழும் திருப்பாதனே இராமாநுசா !
தனக்கு இன்புறவே என் இதயத்துள்ளே இன்று வந்து இருக்கும் மாயனே இராமாநுசா !
தொண்டர்கட்கே அன்புற்றிருக்கும்படி என்னை ஆக்கும் இன்புற்ற சீலத்து இராமாநுசா !
தென்னரங்கன் அணியாகம் மன்னும் பங்கய மாமலர்ப் பாவையைப் போற்றினாய், பொங்கிய கீர்த்தி அடிப்பூ எங்கள் தலைமிசையே மன்ன வைத்த இராமாநுசா !
வணங்குவம் நின்னை மனத்தால் வாயால் செயலால்
அடியோம் வணங்குவதும் உன் தன் இன்னருளாலே.
ஸ்ரீரங்கம் மோகனரங்கன்
***
